Uzun süredir aklımda olan bu durumu nihayet hayata geçirdim.. Ne kadar süreklilik arz edecek şimdilik belirsiz olmakla birlikte bu durumdan gayet memnunum.. Yazılarımı çoğunlukla kendim okuyacağım ee acemiyim ve kimse bilmiyor ne de olsa:)
Bir kız evlat sahibiyim ve iyi ki bir evlada sahibim . O dünyaya gelmeden önce benden nasıl bir anne olurun düşüncesindeydim . Yapı olarak her önüme gelen bebeği agucuk bugucukla sevemeyen biriydim çünkü..
Yeğenlerimle beraber bebeklere daha çok alıştım diyebilirim hatta en küçük yeğenimin doğumu ve bebekliğini anbean yaşadığım için hep derdim anne olsam bu kadar sevebilirim.. Ve ablam da derdi ki hayır anne ol o zaman evlat sevgisi nasıl bir şeymiş ancak anlayabilirsin..
Haklıymış evlat sevgisi başka hiç bir sevgiyle kıyaslanmayacak kadar farklı..
Büyütmek ne kadar meşakkatli ve fedakarlık gerektiriyorsa sevgisi de o ölçüde büyük.. Ne tuhaf insan vücudunu yoran ve bu yorgunluk daimi olacağını biliyor olmana rağmen karşılık beklemeden bir varlığı seviyorsun hem de ne sevgi.. Annelik bu olsa gerek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder