Sayfalar

10 Mayıs 2014 Cumartesi

Anneler Günü Sevinci

Öğrendim kızımla bir çok şeyi ve şimdi çok daha başka kızımla yaşadıklarım nasıl da tadı çıkıyormuş hayatın; ne ağlak ne paranoya bir anne imişim. O ağlar ben de ağlardım en büyük sorun işe giderken bina kapısından çıkar başlardım ağlamaya, baktım ki bu işin sonunu getiremeyeceğiz sabırla bıkmadan istisnasız hergün, anladı-anlamadı anlattım anlattım anlattım ve bir de baktım ki bir gün 'güle güle anne' diyor bana ağlamıyor da . Bu muydu yani bu kadar kolay mıydı? Evet bu kadar kolay herşey bizde bitiyor, canımızın parçası evlatlarımıza ailenin maskotu değil de bir bireyi gibi davranmaya başladığımız zaman anladım ki herşey çok daha güzel oluyormuş .
Bugün yaşamışım gibi aklımda  sabahlara kadar uykusuz kaldığım, her aşı gününde onunla beraber ağladığım , doktor kontrollerinde rahat durması ve ağlamaması için uğraş verip kan ter içinde kaldığım,  her sabah o uykuda iken işe giderken vicdan azabı yaşadığım günlerim.. Ya yetemezsem düşüncelerim, felaket senaryolarım (gözümün önünde iken bile felaket senaryosu üretebiliyordum bu kadar paranoya idim)..
Hayatı kendimize de çocuğumuza da zor hale getirmeye hiç gerek yok, bırakalım zaman zaman kendi istediği saatte uyusun, bırakalım 3 -5 öğünü dengesiz yesin, bırakalım taş, çakıl kum,çamurda oynasın kirlensin ,bırakalım sokak köpeğini sokak kedisini sevsin, bırakalım istediğini giysin altı kaval üstü şişhane olsun nolur yani. Emekliliği hiç gelmeyecek bir işçiyiz aslında yapacak o kadar çok iş var ki yukarıda saydıklarımı sıkıntı yapmaya hiç gerek yok. Çoğumuz izlemişizdir belki bakın bu filmde nasıl güzel tarif edilmiş annelik. Yapılacak iş çok...

Bugün benim üçüncü anneler günüm, pek bir mutluyum ısrarla saymaya devam ediyorum. Üretici firmaların prim yaptığı bir gün olmakla birlikte bu günün adının güzelliği bir anne olarak cezbediyor beni. Huzurum, mutluluğum, hayatımın dönüm noktası  güzel kızımın bana ilk 'anne' dediği günü hatırlıyorum ; ağzı kulaklarında sarıp sarmalaktan bebesini bunaltmış , hoplayan zıplayan bir haldeydim.
Kızım ,prensesim, bakışları çiçek dilleri balım, öpmelere doyamadığım bazen sarıp sarmalaktan bunalttığım , sevgisini kalbimde- soyut kavramını aştım- somut olarak hissettiğim, varlığını güzelliğini anlamını anlata anlata bitiremeyeceğim evlatcığım şükür sebebimsin Anneler Günü hediyemsin hergün akşamında eve girer girmez  bacaklarıma sarılarak ‘annem benim’ diyerek  hediyelerin en güzelini veriyorsun zaten. İyi ki varsın, iyi ki bizimsin..