Ölüm ve Hakikat...

Öyle dalarız ki dünya işlerine sanki hiç ölmeyecekmiş gibi .. Sonra birden bir haber gelir yüzüne bir tokat yemiş gibi afallarsın..
Ölümü konduramayız kesinlikle, en sevdiğimizse genç olsun, yaşlı olsun yakıştıramayız.
Babaannem ; inanamadık,yakıştıramadık, konduramadık.. Malesef ki Allah'ın emri, doğanın kanunu, tek hakikat..

Pamuk yüzlüm, tatlı dillim, hiç kendini düşünmeyenim, hep dua edenim.. Evlatlarına 87 yaşında dahi olsa doyamayan evlatlarının çocuklarına ve onların çocuklarına o tatlı dillerini hiç esirgemeyen bol bol yediren içiren devlet gibi hatundu benim babaannem.. Olmadı yenildi hastalığına/hastalıklarına ,Rabbim daha çok acı çektirmeden aldı yanına.. Hastayken gelinlerin kızların ve hatta torunların sana baktığında hep mahcup oldun, utandın, çekindin.. Oysa ki sana kim baktıysa hiç gocunmadı, bıkmadı, yorulmadı.. Doktorunun da dediği gibi bebeğimizdin sen bizim .. Babaannem yoksun artık; o tombul yanaklar yok , o dudaklardan yanaklarımı ıslata ıslata gelecek bir öpücük de yok, gürcülüğün verdiği aksanla çıkan konuşmalarına kattığın o tatlı diller...

Sadece birkez gördüğün kişiler bile tatlı dillerinden nasibini almıştı ve ölümüne onlar da çok üzüldüler.. Ne mutlu sana..

Yavrumun yavrusunun yavrusu diye severdin hep Nesli'yi, o kadar şanslısın ki babaannem ne mutlu sana torunlarının çocuklarını dahi gördün.. Dolu dolu yaşanmış, ne ölümler görmüş koca 87 yıl ve babaannem.. Artık yoksun güzel gözlüm, heybetlim, buruşmuş ton ton ellerini öpmeye hasretim artık.. Son kez gördüğüm o nur yüzün gibi nurlar içinde olsun inşallah kabrin... Ne ben doydum sana, ne diğer torunların ne evlatların ..Her bayramda herkesi biraraya getiren büyük kadın mekanın cennet olsun inşallah .. Son kez yüreğim acıya acıya buraya yazıyor ve dilimle telaffuz ediyorum artık duymayacağını bile bile BABAANNEM seni çok seviyorum....